Pod takim hasłem odbył się apel u udziałem uczniów klas 4-5
Tematyka nie jest przypadkowa. Jak wynikło z ankiet Szkoły Promującej Zdrowie wykonanych wśród uczniów klas 4-6 brak szacunku dla drugiej osoby jest najczęściej wymienianym przez naszych uczniów czynnikiem przeszkadzającym w naszej szkole. Drugim czynnikiem utrudniającym nam zdrowe funkcjonowanie jest hałas.
Dźwięk jest powszechny w naszym otoczeniu. Słuch informuje nas o tym, co się dzieje w naszym otoczeniu. A dzieje się wiele. Tutaj „wiele” oznacza zwykle hałas, czyli zbyt dużo bodźców.
Nasz mózg przyzwyczaja się do szumu i nie zwraca na niego uwagi, ale mimo to nieuświadamiany hałas męczy go i, co gorsza, niszczy. Miejski gwar wwierca się w naszą przestrzeń prywatną, zaczepia ze wszystkich stron. Potrafi niezwykle irytować. Stajemy się rozdrażnieni i podenerwowani. Nie możemy skupić się na wykonywanym zadaniu, a często po prostu… pęka nam głowa.
Hałasy bywały przyczyną procesów sąsiedzkich już w średniowieczu. Od XVI w. wydawano przepisy ograniczające hałas w miastach. Od XIX wieku w wielu miastach zakazywano słuchania muzyki przy otwartych oknach.
Hałas tworzony przez cywilizację może szkodzić kałamarnicom, ośmiornicom i mątwom.
Pewnie pierwsze, co większości przyszło na myśl, to drugi biegun, czyli cisza. Ale przecież nawet gdy naszym uszom zablokujemy dostęp bodźców słuchowych, słyszymy swoje tętno, oddech czy drapanie w głowę… Taka „cisza” też bywa drażniąca. Naukowcy przypuszczają nawet, że w ciszy absolutnej (jeśli udałoby się taką wytworzyć) człowiek oszalałby od odgłosu wody kapiącej na jego czaszkę. Lepiej coś słyszeć.
Kultura komunikowania się jest elementem bez którego nie może odbywać się pozytywne i efektywne porozumiewanie się z ludźmi. Znajomość zasad dotyczących tego procesu pomaga osiągać sukcesy oraz kształtuje poprawne relacje międzyludzkie.
Kultura komunikowania się jest pomocnym narzędziem w sytuacjach trudnych i konfliktowych. Wymaga również umiejętności panowania nad odruchami i własnymi słowami. W komunikacji międzyludzkiej zawsze słowa i ton głosu odgrywają główną rolę. Pozostałe działania tylko wzmacniają lub osłabiają efekt tej komunikacji.
Uczniowie klas czwartych i piątych przygotowali krótkie scenki dotyczące kultury porozumiewania się. Prezentowali to, jak chcieliby być traktowani przez kolegów i koleżanki. Mówili o tym, jak ważna jest wzajemna życzliwość i szacunek, jak pomóc innym w trudnych sytuacjach, jak zaopiekować się nowymi osobami w klasie. Wykazali się dużą pomysłowością zyskując aprobatę obecnych nauczycieli i uczniów.
Opracowanie: Bożena Kotowska
